Een enorm contrast tussen The Blues en The Villa: voetbal in Birmingham

 De laatste dagen van 2023 stonden voor mij en mijn zoon David in het teken van een voetbaltrip naar Birmingham. Het was onze achtste gezamenlijke reis naar het Britse voetbal sinds de eerste keer in 2011. Deze keer was ook Christiaan, een van Davids beste vrienden, van de partij.

Na een eerste verkenning van de weinig aantrekkelijke stad - de tweede van Engeland, arm, met een hoog percentage migranten en een door autoverkeer en winkelmalls gedomineerd centrum - keken we op donderdagavond in de pub naar Brighton and Hove-Tottenham (4-2) en Arsenal-West Ham (0-2): twee echte intense Premier Leaguewedstrijden. 

Tussen de bluenoses

Op vrijdag liepen we eerst door de kanaalzone - een mooie paralelle infrastructuur voor wandelaars en fietsers - en bezochten we de wijk Digbeth, een rafelrand vol graffiti, vintage winkels, bars en clubs. Na een heerlijke Indiase lunch gingen we 's avonds naar Saint Andrew's Park, de thuishaven van Birmingham City (The Blues), op loopafstand van het centrum. Tegenstander in deze wedstrijd in het Championship was Bristol City.

Het werd een bijna surrealistische ervaring. Nadat Wayne Rooney in het najaar werd aangesteld als nieuwe manager kwam de club in een vrije val terecht, om van de zesde op de negentiende plaats te belanden. We merkten meteen dat de stemming uiterst negatief was. Een man van middelbare leeftijd schreeuwde tegen een passerend groepje Bristol-aanghangers: "Ik hoop dat jullie winnen, dan zijn wij tenminste van Rooney af". Na een vuurwerkshow aan het begin en het clublied Keep Right On zagen we een dramatisch slechte wedstrijd, vooral van de kant van Birmingham. Terwijl het steeds kouder werd eindigde deze parodie op voetbal in een bloedeloze 0-0. De supporters van Birmingham (Bluenoses) staan bekend om hun fanatisme, maar waren de hele eerste helft alleen zwijgend aanwezig. Geen enkel lied, geen enkele gescandeerde leus, ongelofelijk. Met 20.000, dat wel. De tweede helft speelde Birmingham naar de eigen supporters aan de Tilton Side, waar wij ook zaten, en kwam er wat meer steun. Na afloop kwam Rooney de supporters bedanken en werd hij beloond met een snerpend fluitconcert. Terwijl ik dit schrijf lees ik dat Rooney na de 3-0 nederlaag bij Leeds op Nieuwjaarsdag ontslagen is....

Het contrast met Aston Villa op zaterdag kon niet groter zijn. Aston Villa beleeft het beste seizoen sinds tijden onder manager Emery en staat op een Champions Leagueplek en is zelfs in de race voor de titel. Stadion Villa Park ligt in een middenklassewijk en dateert uit 1897; het is mooi gerenoveerd en uitstekend onderhouden. 

De schitterende entree aan Holte Ende

Wij hadden aan de fanatieke Holte End speciale kaarten, met ruim voor en na de match toegang tot een loungeruimte met uitzicht op het veld. Aston Villa ontwikkelde deze ruimte om ook voor de "gewone" supporter een arrangement aan te bieden, met grote schermen, gratis drankjes en een gesprek met oud-spelers. Uiteraard tegen een fors hogere prijs... In deze Terrace View raakten we al snel gezellig in gesprek met Villa-supporters over de club en alles wat met voetbal te maken heeft. Een van hen was zelfs in 1982 in de Kuip geweest toen Aston Villa de Europa Cup won door Bayern te verslaan.

Terrace View

We zagen de opkomst met een massaal gebruld Aston Villa in het lied Hi Ho Silver Lining van Jeff Beck. Daarna ontspon zich een geweldig boeiende wedstrijd in een waanzinnig tempo tegen degradatiekandidaat Burnley, getraind voor Vincent Kompany en net als Villa (en West Ham) met een thuistenue in het prachtige claret and blue. Op onze tweede ring van de Holte End werd door iedereen 90 minuten gestaan en veel gezongen. Uiteindelijk werd het 3-2 voor Villa na een wat makkelijk gegeven penalty in de laatste minuut, het vijfde Var-moment van de wedstrijd. Sneu voor Burnley, dat bijna de hele tweede helft met tien man moest spelen, maar prima bleef voetballen en met de snelle Foster zelfs 2-2 wist te maken in de korte hoek langs Argentiniëkeeper Martinez. Villa speelde aantrekkelijk voetbal, met Ollie Watkins (twee puntgave assists) en Leon Bailey als smaakmakers. De supporters waren dolblij met de overwinning op het laatste moment, vooral omdat Arsenal en Spurs op donderdag beiden hadden verloren.

Na afloop gingen we nog een laatste pint drinken in de Terrace View en waren we het er snel over eens: een groter contrast dan tussen deze twee wedstrijden van Birmingham City en Aston Villa is moeilijk denkbaar.